وضعیت موجود بانکداری الکترونیکی در ایران

 

ICTPRESS - گرچه توسعه زیرساخت‌ها و مرحله‌ی آمادگی در توسعه بانکداری الکترونیکی در ایران هنوز به پایان نرسیده است، اما میزان فعالیت فناوری نسبت به آمادگی بسیار اندک است.

به گزارش ICTPRESS : این بدان معناست که از زیرساخت‌های موجود به میزان مطلوب بهره‌برداری صورت نمی‌گیرد. لذا در هدفگذاری و سیاست‌گذاری بانکداری الکترونیکی این موضوع باید مورد توجه باشد.
ایران در زمینه فعالیت‌های اصلی زنجیره‌ ارزش شاهد روند رو به افزایش توسعه کانال‌های ارائه خدمات بانکداری الکترونیکی مانند دستگاه‌های خود پرداز، پایانه‌های فروش، بانکداری اینترنتی، بانکداری تلفنی و حجم مبادلات در هر یک از کانال‌ها است. اما کمبودهایی در زمینه‌ فعالیت‌های اصلی وجود دارد. ضعف در بخش بندی مشتریان و ارائه خدمات متناسب با هر بخش، استفاده ناکافی از ابزارهای تبلیغات برای توسعه فرهنگ سازی و اطلاع رسانی بانکداری الکترونیک، تعداد تراکنش بسیار کم بر پایانه‌های فروش نسبت به دیگر کشورهای دنیا، تعداد کم مشتریان خدمات بانکداری اینترنتی و تلفن همراه و عدم توسعه زیرساخت‌های امضای دیجتیال و کلید عمومی و خصوصی و ضعف بانک‌ها در پاسخگویی سریع در مشکلات پیش آمده برای مشتریان بانکداری الکترونیکی، از جمله این کمبودها است.
در زمینه‌ی فعالیت‌های پشتیبان تجربه‌ای چندین ساله در توسعه بانکداری الکترونیکی وجود دارد و تعداد مدیران معتقد به استفاده از فاوا در بانکداری رو به افزایش است. همچنین بانک‌ها آموزش نیروی انسانی در جهت گسترش IT را در دستور کار خود قرار داده‌اند، برنامه‌های آموزشی موثری برای تغییر فرهنگ سازی به این سو در حال اجراست.
به گزارش ICTPRESS : بانکداری الکترونیکی خصوصا در حوزه پرداخت در میان عموم جامعه در اثر آشنایی مردم و اعتماد تدریجی آنها به پرداخت‌های الکترونیک رو به افزایش است. توسعه سیستم‌های بین بانکی در میان بانک‌های کشور و هماهنگ سازی سیستم‌های درون بانکی و سیستم‌های بین بانکی با یکدیگر و به تدریج با شبکه‌ها و پروتکل‌های جهانی نیز از اقدامات قابل توجه در این زمینه به شمار می‌رود.
همچنین بانک‌ها تدریجا در حال آشنایی با سیستم‌های مدیریتی مبتنی بر فناوری اطلاعات از جمله CRM و سیستم‌های مدیریت ریسک هستند.
اما در زمینه پشتیبان نیز ضعف هایی وجود دارد. ضعف های موجود در فعالیت‌های پشتیبان عبارتند از: نبود سیستم‌های مدیریت ریسک، اندک بودن شاخص‌ها و آمارهای منتشر شده مورد نیاز در حوزه‌های بانکداری الکترونیکی، نبود تعریف دقیق شاخص‌هایی جامع برای ارزیابی وضعیت فناوری اطلاعات در صنعت بانکداری و جمع آوری دقیق داده‌های مرتبط با آن‌ها، مهارت‌های اندک نیروی انسانی بانک‌ها در معرفی و ارائه خدمات نوین بانکی، پایین بودن تعداد مدیران آشنا به هر دو مقوله صنعت بانکداری و فناوری اطلاعات و نگاه حاشیه‌ای برخی مدیران بانک‌ها به بانکداری الکترونیکی، ریسک پذیری پایین مدیران دولتی در توسعه بانکداری الکترونیکی و ناکافی بودن کیفیت شبکه‌های ارتباطی و درصد بالای تراکنش ناموفق.